– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –
Gisteravond Den Haag. Memorabel avondje. Onze beste voorstelling tot nu toe, denk ik, alles stond op scherp, anderhalf uur lang, geen zinswending, geen loop, geen blik werd aan het toeval overgelaten. Voor een pienter publiek dat uit ervaren toeschouwers bestond, ervaren in die zin, dat je al spelende voelde dat de mensen die naar je keken echte mee-belevers waren die hun eigen leven aan ons toetsten. Bijzondere ervaring, nog niet vaak zo ervaren. Misschien komt dat door de lange toertocht langs de theaters buiten de randstad: hoe enthousiast het publiek ook daar was, je merkt dat ze veel te weinig toneel zien, dat toneel een bijzonderheidje in de programmering is. In die zin zetten de provincietheaters hun publiek op een achterstand door in hoofdzaak op een cabaret en ander amusement programmering te mikken. Oei, ineens voel ik allemaal zere tenen om me heen, ja begrotingsproblemen, subsidieperikelen, weinig publiek, veel te grote zalen her en der in vergelijking met de bevolkingsgrootte, problemen te over, maar ik zou willen aanbevelen: kies dan ook voor iets meer diepgang, wees niet benauwd via de theaterteksten de problemen van vandaag aan de orde te stellen, die in ons rijke toneelrepertoire verankerd liggen, en kies niet voor de al te veilige amusementsindustrie, daar hebben we immers de televisie voor!
PS in het Parool van deze Zaterdag een uitdagend artikel van Arthur Sonnen over de toekomstige samenwerking tussen de Stadsschouwburg en Toneelgroep Amsterdam.