19 december 2016 – Koninklijke Schouwburg, Den Haag (try-out)

– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –

Gisteravond thuisgekomen na de laatste try-out voor de première van vanavond en dan horen en zien dat er weer drie verschrikkelijke aanslagen her en der in Europa zijn gepleegd, maakt ieder geschrijf over toneelbelevenissen enigszins overbodig.
De volgende regels zijn dus over te slaan: volle K.S. Publiek behoorlijk ontdaan van het achteruitgaan van de hoofdfiguur, die overigens schor was als een kraai, hij hoorde zijn stem twee keer. Een keer is al lastig, maar twee is lichtelijk te veel. Wat is die schouwburg toch heerlijk om te bespelen. Vergeleek het eerder al eens met een Stradivarius, daar sta ik nog wel achter. Behalve dan dat een Stradivarius niet kan hoesten en deze zaal wel: het leek wel een sanatorium in Davos, heel veel punchlines verdwenen daardoor in geblaf van de toeschouwers. Ik zou zeggen: ga dan niet als je weet dat je moet hoesten, liever een half lege zaal die zich weet te gedragen dan een volle met bronchitis.
Overigens kreeg ik een heel aardig briefje van de collega die in Purmerend nogal ontevreden over de voorstelling bleek, ik vind dat ik dat eerlijkheidshalve moet melden. Over hoe lastig het is om collega’s direct na afloop te laten weten wanneer je niet zo tevreden bent. Remedie: je niet vertonen. Lost alles op. Wat niet weet wat niet deert.
Allez, op naar de première! Geen gezeur, spelen maar! Het is een geweldig stuk, mijn collega’s slepen me door de hele avond, en voor je het weet is het afgelopen! Toi toi.