– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –
Ver voor twaalven thuis uit Den Bosch (450 man – hoestfactor vijf per vijf) was dus heftig wederom, met een verzachting: de akoestiek was meer op de zaal gericht, dus het geblaf kwam enigszins verzacht tot ons. Maar de aandacht was er ook, en na afloop reageerde het publiek vrij luidruchtig, dat verzacht veel. De voorstelling ging goed, misschien door vermoeidheid gestuurd voelde ik me wel prettig, het was een roes, een stapje in de richting van het stille universum waar die man in rond banjert. Misschien is dat bijna ononderbroken spelen wel goed voor me en kom ik erdoor in de richting van wat Peter Brook ooit opschreef: “Laat je sturen door je onderbewustzijn, als je je tekst zo van binnen en van buiten kent moet je hem, die tekst, gewoon laten komen.” Ik durf dat nog niet full-hearted aan, ben nog te veel bang voor woord-deraillementen, maar soms lukt er een zinnetje, dat realiseer ik me dan achteraf. Heb gelukkig nog een dertigtal voorstellingen te gaan, wie weet wat dat gaat opleveren. Nu twee dagen vrij. En dan moeten we in Oss weer helemaal opnieuw beginnen. Prettige zondag in het besef dat de Nederlands-Turkse oorlog op uitbreken staat. Dat moet dan maar.
11 maart 2017 – Theater aan de Parade, Den Bosch
