Voor dag en dauw naar Baarn, naar de villa waar mijn personage woont met zijn filmechtgenote Kitty Courbois; eerst snel ontbijtje, dan de kleding in, de make up en de eerste doorloop van de allereerste scène. Het is toch een soort aftrap, voor de crew en voor de spelers. Het intense samenwerkingsverband voor de komende twee maanden wordt beproefd, lijnen worden uitgezet, grenzen worden opgerekt en… aan de arbeid! Nu was die eerste scène een mooie binnenkomer, letterlijk, want Kitty en ik moesten beladen met boodschappen uit een oude Volvo stappen en al kibbelend de achterdeur naar de keuken inlopen. En meteen moest het duidelijk zijn dat dit echtpaar heel wat stormen achter de rug heeft in de afgelopen meer dan vijftig jaar. Het kostte Kitty en mij geen moeite: we kennen elkaar al vanaf de zestiger jaren toen we allebei verbonden waren aan de Nederlandse Comedie waar we samen in de Midzomernachtsdroom en in Andorra hebben gespeeld, en ook daarna nog in diverse films en televisiestukken.
Tijdens het repeteren van de eerste scène kwam de regisseur met tekst suggesties en ineens dook uit de dichte menigte van belichters, geluidstechnici, setdressers, lichtinstallateurs de schrijfster van het origineel op: Jessica Durlacher. Ik had haar nog nooit ontmoet en vond het wel bijzonder dat ze zo bovenop de woorden van haar script zat. Zoiets komt niet vaak voor en deed weldadig aan. Je voelt je meteen vertrouwd wanneer de schrijfster in de buurt is. Tijdens het repeteren konden we met suggesties komen, die dan meteen werden omgezet in messcherpe one-liners die er echt toe deden. Meyes weet precies wat hij wil en brengt dat ook helder over aan zijn spelers, je voelt dat hij de gevoelige kanten van het drama dat zich in die villa afspeelt niet uit de weg gaat. En op die eerste ochtend moet het soort mens dat je de komende tijd gaat spelen tot in alle details al kloppen en dat is een heel ander proces dan bij het toneel waar je al repeterende in een week of vijf, zes tastend en zoekend op weg naar een persoon bent.
Monic Hendrikx die mijn dochter speelt en de werkelijke hoofdrol van de film is, verscheen op de set, en beiden moesten we onder het toeziend oog van Jaap Dieleman, onze pianoleraar onze muzikale vorderingen laten horen. Monic speelde echt heel mooi, maar volgens mij is aan mijn spel duidelijk te horen dat het mijn eerste verkenningen op de toetsen zijn. Tijdens rustpauzes vond er druk overleg plaats over het draaischema dat het in eerste instantie onmogelijk maakte dat ik mijn afgesproken verhaal op de begrafenis van Guus Rekers zou kunnen houden, maar na overleg tussen mijn agent van de Henneman Agency en de filmproducent werd er toch geregeld dat ik me aan de afspraak zou kunnen houden. Toen de eerste draaidag er op zat snel naar huis. Mijn volgende is over een paar dagen, en in die tussentijd moet er heel wat tekst geleerd worden.
In de avonduren hebben Agaath en ik heerlijk gegeten in het etablissemnt waar we aanstaande Zaterdag met de hele familie met kinderen en kleinkinderen mijn verjaardag nog eens dunnetjes over doen. Voorproeven. Uiterst smakelijk bij Tante Koosje in Loenen, waar we in de tijd dat we in Vreeland woonden geregeld uit eten gingen.
Vandaag, de een en twintigste had ik een lunchafspraak met de producent van een nieuwe toneelonderneming voor het volgend seizoen, maar daar schrijf ik pas over wanneer het contract getekend is, anders staat het zo vreemd wanneer het onverhoopt niet doorgaat. Maar spannend is het allemaal wel.
