28 maart 2017 – DE KOM, Nieuwegein

– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –

Ik was eigenlijk nooit in Nieuwegein geweest, nee dat is niet waar, ik ben op bezoek geweest bij Gees Linnebank in 1988, om hem te vragen om de gelederen te versterken van het toen nog op te richten Nationale Toneel, en ik heb er enkele decennia later ook een tijdje in een ziekenhuis gelegen voor een domme longontsteking, dus ik had moeten schrijven: ik ben nog nooit in het Theater de Kom van Nieuwegein geweest.
Het bleek weer zo’n nieuwbouwpand met een eenlettergrepige naam, wat is dat toch met die theaters om niet verder te gaan dan een lettergreep, De Leest, De Kring, de Vest, mag ook de naamgeving niet al te hoogvliegerig zijn, ingegeven door de angst de bevolking af te schrikken met een wat romantischer benaming? Orpheus heeft Orpheus geen schade gedaan in Apeldoorn.
Gisterenavond dus in Nieuwegein. We kwamen allemaal aan de late kant aan in de Kom, want het Schipholtunnelvuur van een dag tevoren had als een veenbrand de hele infrastructuur die naar de Kom moest leiden aangetast. Was dat ook de reden dat er niet al te veel mensen op De Vader waren afgekomen, was daarom de directie of de programmeur maar weggebleven? Het was de meest kille ontvangst tot nu toe in onze tournee, dan merk je maar weer eens hoe snel we verwend raken door het welkom dat ons nu al maanden in alle schouwburgen wordt bereid. Maar… er werd niet noemenswaardig gehoest, alleen op de eerste rij zat iemand haar buurman de hele handeling hardop te beschrijven, dat was knap hinderlijk, tot ik besloot dat de aangesprokene misschien blind moest zijn, toen vond ik het weer mooi dat toneel nog die functie kon hebben en inspireerde het me ook: zou die mij onbekende een idee hebben van de wereld die wij probeerden op te roepen?
Toen na afloop bij het buigen, die persoon dapper stond mee te klappen, begreep ik dat hij niet blind maar verregaand doof moet zijn geweest. Blinden klappen denk ik niet voor de belevingswereld die zij voor zichzelf moeten oproepen, hooguit voor de geliefde die hen begeleidt en die hen wat houvastjes geeft van wat er op het podium te zien is.
Dat was mijn première in de Kom in Nieuwegein. Morgen de Kring in Roosendaal.