Gisterenavond mijn laatste voorstelling in de Koninklijke Schouwburg van den Haag gespeeld met Eindspel van Samuel Beckett onder de vlag van Theater Rotterdam. In mijn middelbare schooltijd (het was geloof ik in 1952) “stond” ik er voor het eerst in een gedichten wedstrijd; het zou heel veel graafwerk kosten om uit te zoeken met wat voor gedicht, geen idee, en of het een echte wedstrijd was, in ieder geval heb ik niets gewonnen alleen herinneringen. Vooral het moment dat ik voor het eerst in mijn leven uit het donker van de coulissen in een schijnwerper licht stapte, dat herinner ik me nog goed, vond het erg griezelig, ik had geen idee waar ik terecht zou komen, want eventjes repeteren daar was niet in voorzien. We zaten op stoeltjes aan de zijkant bij de trekkenwand op onze beurt te wachten, moesten doodstil zijn, en konden door de dichte gordijnen heen onze voorgangers niet verstaan, het hele gedoe ademde een nogal onheilspellende atmosfeer en kon ik op geen enkele manier leuk vinden. Toen ik eenmaal aan de beurt was en op de plek des onheils was beland werd ik zo verblind door die schijnwerpers dat ik niemand in de zaal kon zien en ik had mij juist zo op verheugd om mijn drie of viertal vriendinnetjes te kunnen zien zitten, want daar deed ik het allemaal voor. Hoe het eindigde, of het goed was gegaan, ik herinner me er weinig meer van. Behalve dat na afloop bleek dat ze er helemaal niets aan hadden gevonden, dat ze het maar een saaie middag hadden gevonden. Eigenlijk de eerste slechte kritieken. De enige van het drie-of viertal die het wel mooi had gevonden wilde verder niets van me weten en daar was juist alles voor bedoeld. Ik had van mijn moeder wat extra zakgeld gekregen, een rijksdaalder, een vermogen, en daarvan wilde ik mijn vriendinnetjes trakteren op een glas melk in een melkwinkel aan het Buitenhof en toen werd het alsnog gezellig. Gisterenavond ging het er wat vrolijker aan toe: er was eerst in de namiddag voor een volle foyer een tweegesprek geweest met Freek de Jonge, er werd een compilatie vertoond van een reportage die Freek en Hella van mij hadden gemaakt, en bij de avondvoorstelling waren veel collega’s aanwezig, eigenlijk heel veel, er was champagne en zoveel mooie woorden o.a. van de directeur Cees Debets die het allemaal had georganiseerd, dat we er met ons Eindspel viertal verlegen onder werden, dag Koninklijke Schouwburg, ik zal er nog veel komen maar dan als bezoeker.
- Bericht (+reacties) op Facebook
- Eindspel op website Theater Rotterdam
- Gesprek Freek de Jonge met Hans Croiset: alle video’s
De compilatie waarvan sprake in dit bericht – bron: Freek de Jonge YouTube-kanaal
Montage compilatie: Hella de Jonge en Paul Schuurman
