Alkmaar gisterenavond, meer dan vierhonderd mensen, ach, wat is dat toch prettig spelen, we hebben er met zijn vieren van genoten, dat voel je aan elkaar zonder dat je je daar over hoeft uit te spreken, de frequenties onderling staan op top spanning, we kregen een forse bos bloemen op de koop toe! Hoe je je ook voorneemt bij een slecht bezette zaal de mensen die wel gekomen zijn een top avond te bezorgen, toch tast de teleurstelling de scherpte van het spelen aan, bij mij in ieder geval, nu ik achter mijn zwarte bril ook nog eens geen respons blijk te kunnen voelen. Uitleggen? Nou, er is verschil tussen “stilte” en “diepe stilte”, dat onderscheid valt weg bij weinig mensen, er is een aarzeling voelbaar in reageren, dus driekwart van de normale reacties blijft achterwege omdat de toeschouwer zich niet gedekt voelt door anderen die ook lachen en grinniken. Bij Beckett moet je vrijuit kunnen grinniken, om tijdens die ‘grinnik’ al te beseffen dat er niets te grinniken viel. Enfin, Alkmaar was een goeie ‘opsteker’, vanavond Den Haag, schijnt ook goed bezet te zijn.
Eindspel, Alkmaar 12-11-2019
