16 maart 2017 – Kunstlinie Almere Flevoland, Almere

– dit verslag van de tournee van De Vader verscheen oorspronkelijk op Facebook –

Me voorbereiden op een Vader-bezoek aan Groningen na gisteravond thuisgekomen te zijn uit Almere. Goeie genade wat een gigantisch theatergebouw, ongelofelijk! Bijna duizend bezoekers kunnen er in, drie balkons en de zaal als amphitheater, heel strak allemaal, strakker dan het gemiddelde theatergebouw, maar toch had het iets warms, iets ontvangends. Er zaten ‘maar’ een kleine driehonderd mensen, maar die hebben onze beste voorstelling tot nu toe gekregen. Hoe dat zo komt, ik zou het niet weten. Ik ben langzamerhand zo moe dat ik het allemaal maar laat komen en ik voel dat dat de beste manier om toneel te spelen moet zijn; dat overmatige je best-doen is niet de juiste aanpak, zeker bij mij niet die toneelspelen toch in de kern maar een raar vak vindt. (Ja met een t!) 0 ja hoestfactor: 0 , op die paar kuchjes na. Almere is een gezonde stad, terwijl je er behoorlijk op de tocht kan staan daar aan het water.
De mensen in het theater, ik bedoel nu het personeel, zijn zo bijzonder gastvrij naar ons spelers toe, zo behulpzaam, zo vriendelijk om ons te begeleiden door het ingewikkelde gangenstel dat we iedereen persoonlijk gingen bedanken voor hun gastvrijheid.
Een ding moet me van het hart en daar kunnen alleen maar buitenstaanders voor worden aangesproken: de belachelijke naam van het gebouw: KAF, hoe kom je er op om een theater KAF te noemen, de K staat voor Kunstlinie, hoogst merkwaardig. Trouwens het land staat vol met gebouwen met wonderlijke namen, ik ga ze niet noemen want dan wordt iedereen die er met hart en ziel werkt maar nodeloos boos. Maar KAF gaat mij te ver. “Ik ben vanavond naar het KAF geweest,” daar kun je toch niet mee thuiskomen. Kaf en koren, kaf als afkorting van een gelukkig uit beeld geraakt twee-lettergrepig woord. Alsjeblief, herdoop dat prachtige gebouw.
Vanmiddag wordt Kitty begraven, op weg naar Groningen zal ik haar herdenken, lieve Kitty, rust zacht, had best nog wel eens met je willen spelen, desnoods in het prachtige gebouw dat KAF heet.