Gisterenavond Zeist, bij mij om de hoek en toch ver weg. Niet veel mensen. Veel voorpubliciteit, alles op orde, veel affiches, folders, bij aanvang een forse taart als welkom!, na afloop bloemen, hele grote stralende voorjaarsbloemenbossen, het kon niet op. Toch weinig mensen. Die ontdaan waren dat ze maar met zo weinig waren, die om de haverklap na afloop, toen we met vrienden zaten te praten, kwamen melden hoe ze hadden genoten van het verhaal, spel en ambiance. Dat laatste, die ambiance, was dus een bijzonder aparte benaming, want voor het publiek dat er wel op was afgekomen is het ook niet zo gezellig om maar met zo weinig in die gigantische zaal te zitten. (hele goede akoestiek overigens).
Meestal ben ik geneigd om te zeggen: “Voor ons, spelers maakt het niet veel uit,” maar dat zat gisterenavond toch anders: die zaal was zo groot en de mensen zaten in plukjes overal verspreid, dus was het zo moeilijk focussen. Toen heb ik de avond mede besteed om streng op mijn volume van spreken te letten: we spelen namelijk heel ouderwets, ja, sorry hoor, zonder microfoontjes, een levensgevaarlijke onderneming in deze dagen! Tot nu toe, we hebben er inmiddels een tiental voorstellingen op zitten, is het experiment om toneel te spelen op basis van de eigen onversterkte stem, vlekkeloos verlopen: nog niet een klacht over vermeende onverstaanbaarheid ontvangen!
Enfin, de voorstelling liep als een tierelier, we (Elsie de Brauw en ik) hadden vooraf weer stevig geëvalueerd hoe de vorige voorstelling was verlopen, wat er was goed gegaan van onze voorgenomen wijzigingetjes, en wat zouden we vanavond weer eens proberen, Elsie is behoorlijk streng, maar ze heeft tot nu toe steeds gelijk, dus ik luister er naar. Prettig hoor om met collega’s te spelen die elkaar zo stevig in de gaten houden, en die zich ook zo feilloos kleine nuances herinneren van hun mede- of tegenspelers. Dat was ook zo het geval bij De Vader, ons zestal evalueerde voor aanvang ook zo streng doch rechtvaardig, en die houding maakt toch de kracht van het spelende ensemble uit. (terwijl we bij die voorstelling omhangen waren met geluidsapparatuur, regende het iedere avond klachten over de verstaanbaarheid!)
Vanavond vrij, heerlijk, morgen Groningen en daar schijnt het bijna VOL te zitten, ben benieuwd.
- dit artikel (+reacties) op Facebook
- Heisenberg op website Theater Rotterdam