Eindspel, Gouda 20-11-2019

In Gouda waar we voor 400 man/vrouw Eindspel speelden kwam er na afloop een 94 (!) jarige man naar ons toe, een stevig heer met een sterke gebruinde kop, luid verkondigend dat hij naar de kassa na afloop was gegaan om zijn geld terug te eisen. Vervaarlijk zwaaiend met zijn wandelstok liet hij ons weten er geen snars van te hebben begrepen…”en ik kom al sinds 1943 naar de Schouwburg!” Hij had het eerste optreden van Toon Hermans nog gezien…! ” In de oorlog in de Princesseschouwburg!” René (van ’t Hof) probeerde het nog inhoudelijk aan te pakken door hem te wijzen op abstracte kunst, dat kon de een wel waarderen en de andere weer niet, maar niets hielp. Tussendoor kreeg ik nog een veeg uit de pan omdat ik mijn petje ophield, dat had hij van zijn zonen ook nooit goed gevonden. “En ik kon ook niet ,” bulderde hij verder, “zo maar weglopen, want ik zat op de eerste rij, dat zou zo’n gedoe gegeven hebben, want lopen gaat niet meer zo makkelijk, vandaar die stok.” En zonder ons te groeten of andere aandacht aan ons te besteden liep hij weg. Zijn plaats werd meteen ingenomen door de dame die speciaal naar Tiel was gekomen omdat het in Utrecht uitverkocht was, en nu had ze in Gouda haar zoon meegenomen, die hield zo van Micha Wertheim en die had zo’n mooi verhaal over Beckett geschreven in de Volkskrant, en ze vond dat hij dat moest zien. Ja, dat kan ook. Vanavond Enschede, benieuwd wat voor reacties ze daar hebben.

 

Eindspel, Den Haag, Leeuwarden en Deventer op 13, 14 en 15-11-2019

Ja, en dan ook nog Leeuwarden en Deventer om de vier voorstellingen van deze afgelopen week compleet te maken. Daar kan je stoer over doen, maar het was kantje boord, bedacht ik me van te voren. En wat gebeurt er? Gisterenavond Deventer dus, ik was zo blij dat ik de vierde van deze week had “gehaald”, dat ik voor het eerst ontspannen heb gespeeld, ik liet de Beckett-zinnen de vrije loop, dacht door te hebben zonder er over na te denken waar die zinnen over gingen, het stuk golfde als een lichtzinnig tragisch blijspel tussen podium en publiek heen en weer. Ja dan is toneelspelen leuk, maar het komt bij mij slechts zelden voor, ik ben er niet voor gemaakt. Er is oververmoeidheid voor nodig om los van de grond te komen, maar dat Deventerse avondje was wel een bijzondere belevenis in de reis naar een beetje zelfkennis.