En dat was Utrecht! De Stadsschouwburg was met weer vierhonderd man/vrouw gevuld, die als “massa” weer heel anders reageerden op ons “dood-leven-of andersom mysterie spel ” reageerden. Dat onverwachte reageren houdt je als speler zo scherp, omdat je gespannen blijft. Voor aanvang hadden we met de gehele cast een bijeenkomstje op het toneel met een groep blinden die onder een bezielde leiding de voorstellingen zouden gaan volgen, ze wilden kennis met ons maken, aan onze stemmen wennen, wilden horen wie we waren, wat onze motivatie was, ze bevoelden het decor, enfin, ze werden optimaal voorbereid. Ze zaten tijdens onze Storm op de eerste rij, en beleefden de avond als zienden. Mede door hun aanwezigheid werd het een gedenkwaardig avondje. na afloop werden we gastvrij ontvangen door de directeur Lucia Claus die ons in de artiestenfoyer liet delen in de zorgen van de schouwburg directeur, de voortdurende vrees dat er morgen wel weer eens een sluiting zou kunnen volgen, dat een nieuwe lockdown inmiddels niet meer denkbeeldig is met het onrustbarend oplopend aantal besmettingen. Dezelfde zorgen bij de onafhankelijke dus niet gesubsidieerde producent van onze voorstelling, en daartegenover de betrekkelijke luxe van de gesubsidieerde gezelschappen, die in deze tijden met artistiek verdriet werden, of misschien worden, geconfronteerd en in beduidend mindere mate met financieel verdriet. Enfin, weer kwam het gebrek aan solidariteit bovendrijven waar ik het in deze kolommen al eens eerder over heb gehad. Wat zou het toch mooi zijn als alle componenten, schouwburgen, vrije producenten en gesubsidieerden en niet te vergeten publieksvertegenwoordigers eens een keertje over hun schijndrempels konden heenstappen om met een ferm gezamenlijk statement naar buiten te komen om zo de cultuurminister een stevig handvat te bieden om haar strijd binnen het kabinet voort te kunnen zetten!
Enfin het werd een stevig gesprek daar aan die foyer tafel, maar hoe goed is dat niet in deze barre tijden: b e n o e m e n in wat voor vreemde onzeker wereld wij leven!
Het Oog van de Storm
Het Oog van de Storm
Delft 17-11-2021
Gisterenavond was Delft aan de beurt met ons Oog van de Storm, we trokken 400 man/vrouw, nou ja in werkelijkheid waren het er geloof ik 385 maar vierhonderd staat in deze vreemde tijden zo lekker vet. We zijn met die aantallen echte geluksvogels. Het werd een goed doorleefde stormnacht, voor zo ver ik kon beoordelen, laten we zeggen het applaus was stormachtig, dus al te veel mensen kunnen we niet teleurgesteld hebben. bepaalde lastige passages verliepen soepeler, zonder dat de hoekige kanten aangetast werden. Altijd een lastig proces: wanneer de voorstelling ingesleten begint te raken, zo rond de twintigste voorstelling en wij ons een onsje minder gespannen opstellen is het risico van”je veilig voelen” groeiende. Maar we houden elkaar scherp, in elke onderbreking van mijn rol, wanneer ik even in de coulissen word ik opgevangen door collega’s die je strak in de gaten hebben gehouden.
We werden verwend door de directie met allerlei verrassingen op de kleedtafels, en met een een overdaad aan kaasplankjes na afloop in een totaal verbouwde artiestenfoyer, die nu meer als een huiskamer aanvoelt dan de vorige die misschien wel iets te zakelijk was (ook niet slecht). Ik vond het zelf een bizar avondje om een andere reden: nog maar een paar jaar geleden worstelden we hier in Delft ons door de generale dagen en eerste try out van De Vader van dezelfde schrijver (Florian Zeller) ; toen zwommen we nog in de habituele onzekerheden van zo’n periode die later zo bijzonder zou uitpakken in een mooie reeks van meer dan honderd Vader-voorstellingen. En nu speel ik van de zelfde schrijver een variant met dezelfde Andre-figuur in een andere fase van zijn achteruitgang. Je gaat je afvragen: Is er een nieuw soort rol patroon in aantocht, de dementerende oudere man? Zoals in vroeger tijden een groep toneelspelers werd samengesteld in rol-soorten: het jonge meisje, de soubrette, de jonge minnaar, de sombere jongeman, enzovoorts wordt daar misschien nu de dementerende medemens aan toegevoegd: oudere heren en dames, er is werk aan de winkel.
Vanavond Utrecht, spannend!